صنعت بسته بندی در ایران همچنان ضعیف عمل می کند. صادرات برخی محصولات به صورت فله ای نشان می دهد تولیدکنندگان حتی بسته بندی ابتدایی را نیز برای خود نوعی هزینه اضافی تلقی می کنند.
فقر دانش و نبود فناوری لازم منجر به تولید کالاهایی با بسته بندی غیراصولی و غیراستاندارد شده است تا جایی که زعفران داخلی پس از صادرات به کشورهای خارجی در بسته بندی های جذاب و استاندارد با ارزش‌افزوده بالا و قیمت‌های چند برابری و البته با یک برند خارجی صادر می شوند، اقدامی که منجر شده علاوه بر برندسازی برای کشورهای بسته بندی کننده زعفران تجارت این کشورها نیر رونق پیدا کند.
بسته بندی یکی از فاکتورهای مهم برای فروش جهانی محصولات به شمار می رود این در حالی است که خبرها از هدر رفت و ضایعات بسیاری از محصولات کشاورزی داخلی به دلیل نبود بسته بندی کیفی و استاندارد حکایت دارد.
تولیدکنندگان با رعایت نکردن بسته‌بندی صحیح به محصول و کالای نهایی خود ضربه می‌زنند و از جادوی بازاریابی خاموش در تولید و صادرات محصولاتشان غافل می مانند. کشور ما جایگاه و سهمی از بازار پرسود صنایع بسته بندی در جهان ندارد و تولیدکنندگان داخلی بیشتر از آنکه به جذابیت، کیفیت ،استاندارد و زیبایی بسته بندی برای افزایش فروش داخلی و خارجی توجه کنند روی کاهش هزینه های تولید خود تمرکز کرده اند و البته این موضوع در بنگاه های تولیدی کوچک و متوسط بیشتر صدق می کند . توسعه صنعت بسته بندی رابطه مستقیمی با رشد و توسعه تجاری کشورها دارد.
پیشنهاد می کنیم مطلب ” ارزیابی برای تغییرات در چاپخانه ” را نیز مطالعه نمایید.
کشورهایی مانند ترکیه و چین با سرمایه گذاری در صنعت بسته بندی و با ارائه بسته بندی های متنوع و خلاق در بازارهای بین المللی نفوذ کرده و سودآوری را از آن خود کرده اند. با این تفاسیر اما هنوز برنامه منسجمی برای قدکشیدن صنعت بسته بندی در کشور وجود ندارد و هیچ کدام از وزراتخانه ها سازو کار مشخصی برای هدایت این صنعت در مسیر رشد و توسعه ارائه نکرده اند. این کم توجهی ها منجر شده تا در برخی مواقع با وجود کیفی بودن کالاهای تولید داخل، اما درمقابل عرضه آنها در بسته بندی های بی کیفیت و بدون در نظرگرفتن سلیقه های مصرف کنندگان فروش این دسته از کالاها با حاشیه سود پایین همراه شود.
یکی دیگر از مشکلات صنعت بسته بندی نبود نیروی متخصص و افراد خلاق برای بسته بندی کالاها و محصولات تولیدی است . موضوعی که منجر به عرضه بسیاری از محصولات با همان سبک و سیاق قدیمی و سنتی در بازار شده و قدرت رقابت پذیری را از تولیدکنندگان گرفته است.
عدم نهادینه کردن فرهنگ بسته بندی نکته دیگری است منجر به کاهش کیفیت بسته بندی محصولات داخلی شده است. چه بسا تولیدکنندگانی که توسعه بسته بندی را هزینه مازاد تلقی می کنند و نه سرمایه گذاری . فاکتورهایی همچون رنگ ، اندازه ، چاپ، جنس و برخورداری از استاندارهای اصولی برای بسته بندی ها بین تولیدکنندگان داخلی برای عرضه محصولاتشان آنطور که باید و شاید رواج پیدا نکرده است .
به زعم فعالان صنعتی هر صنعتی بسته به نوع کالا و محصول تولیدی باید از متخصصان ویژه ای برای بسته بندی استفاده کند. موضوعی که باید با نهادینه کردن فرهنگ بسته بندی از طریق ارائه آموزش به واحدهای صنعتی سعی در عملیاتی کردنش داشت. نکته دوم اینکه برای توسعه صنعت بسته بندی ضرورت طراحی برنامه ای جامع و ترسیم نقشه راه بلندمدتی احساس می شود تا در بررسی همه جانبه وضعیت بسته بندی و سودآوری این مهم در افزایش تولید و رونق صادرات کشور ، توجه تولیدگران و صنعتگران نیز بیشتر به این سمت و سو سوق داده شود.
